donderdag 29 september 2011

Placemats

Deze zijn al meer dan 40 jaar oud en hebben in het begin van hun bestaan en de laatste 10 jaar veel door gebruik geleden. Ik ga afscheid van ze nemen. De zomen gaan los, het garen is wat sleets.
Ze hebben hun nut gehad.
Toch zitten er hele verhalen achter, maar die zal ik hier niet uitschrijven, die gaan ook niet mee in de prullenbak, die onthoud ikzelf wel.

woensdag 28 september 2011

"De thuiskomst"

Schrjfster Carol O'Connell heeft een spannende thuiskomst beschreven. Met humor en vreemde personages.
Inderdaag kleurrijke figuren en behoorlijke dialogen.
Ik heb deze nog niet uit, maar voeg 'em graag toe aan de thrillers op mijn blogje. In de beschrijving staat dat de resencent het geen echte thriller vindt, ik ben het oneens met hem of haar.



Een jaar na de verdwijning van zijn broer Josh wordt Oren door zijn vader naar een internaat gestuurd. Hannah Rice, de huishoudster van het gezin, verzoekt hem na twintig jaar thuis te komen omdat zijn vader ziek is. Als hij weer thuis is, ontdekt hij dat regelmatig botten van Josh op de veranda van zijn vader gelegd worden. Met behulp van zijn ervaring als rechercheur in het leger heropent hij het onderzoek en neemt zelfs eigengereid de leiding, terwijl hij beseft dat hij hoofdverdachte is: hij ging immers samen met zijn broer het bos in en kwam zonder hem thuis. Veel karakteristieke figuren uit de dorpsgemeenschap spelen een geheimzinnige rol in de zoektocht naar de moordenaar van Josh. Wat is de rol van de verminkte Swahn? Heeft de drankverslaafde Sarah een relatie met Swahn en wat weet Hannah precies? Een roman waarin de waarheid geraffineerd en strak geregisseerd boven water komt. Niet zozeer een spannende trhiller als wel een onderhoudende roman over duistere kanten van de mens. 

dinsdag 27 september 2011

Idria egel

Zo de egel is af. Is sneltreinvaart.
Vorige week een kantdag gehad over de geschiedenis van kant tot de 16e eeuw en een vlechtkant opgezet uit die periode. Niet zo moeilijk, en aardig opgeschoten die middag maar er ligt weer een kussen vol.....
Dinsdag weer naar les, en met drie kussens bezet werd het wat veel.
De keus wat af te maken was niet zo moeilijk, de egel zou het snelst gaan.
Hij heeft een iets ander gekleurd snuitje gekregen omdat ik dat wel aardig vind.
Ik ben er redelijk tevreden over. Zodra ik mijn techniek-doosje weer teruggevonden heb(ik heb teveel opgeruimd) gaat de egel daar bij.
Dinsdag weer verder met een 'hollandsche kant' uit het grote boek Hollandsche Kant - met passer en lineaal.


maandag 26 september 2011

Tafelkleed met rozenbottels

Met opruimen heb ik zowaar een geborduurd tafelkleed teruggevonden.
Helemaal nagekeken waarom ik het niet meer gebruik en jawel een paar vlekjes aan de randen.
Die ga ik eruit halen en dan is dit kleed weer helemaal bruikbaar voor een zonnig moment.
Het is al zeker 30 jaar oud, maar stof en garens zien er nog goed uit.
Op rommelmarkten kijk ik wel eens naar dit soort dingen, maar die zien er slechter uit.

zondag 25 september 2011

Tuin

Morgen maar eens naar de 'tuin'.
Ik heb nog een vriendin met een echte volkstuin, die volstaat met beelden en voorwerpen van eigen makelij die een verrassend vrolijke indruk maken tussen de bomen en de planten.
Het is een klein lustoord en omdat morgen de zon gaat schijnen is het een goed plan.
Mijn borduurwerk, het dekservet gaat mee om lekker aan te werken.

vrijdag 23 september 2011

De vier jaargetijden V


Bezig met nummer vier, drie doosjes zijn klaar op de afwerking na.

Nu nog bedenken hoe de 4 doosjes als eenheid te presenteren. Misschien een zwart geschilderde plaat waar ze opgemonteerd worden? En dan, met tussenruimte of niet.
Gelukkig hoef ik daar thuis pas weer over na te denken. Dat ga ik hier toch niet meer afmaken.
Wel fijn als de 4 doosjes als zodanig klaar zijn. Het was een hele bevalling, ondanks alle materialen en ideeën die ik meegenomen had.
Nu nog op maat maken en definitief in de doosjes doen.

woensdag 21 september 2011

Egel in Idra

Het werkje welk ik in oktober vorig jaar al had opgezet op de regiodag, maar er toen vanaf heb gehaald omdat ik zoveel andere dingen te doen had.
Niet te veel bij nadenken, maar doen is een goede bij dit werkje.
Ik ben benieuwd of ie leuk wordt.

dinsdag 20 september 2011

"Spanningsveld"

Jeffrey Deaver. De man schrijft razend goede thrillers hoewel je op een gegeven moment door zijn maniertjes heen gaat kijken.
De hoofdpersonen zijn wat groter dan live soms is dat goed, soms irriteert  het.
Wat je vooral wilt is aan het eind komen en weten ‘wie het gedaan heeft’


Een explosie in een transformatorhuis in New York verwoest een bus. Het blijkt geen ongeluk, maar een aanslag. Er volgt een dreigbrief die waarschuwt voor meer aanslagen tenzij de grootste elektriciteitsmaatschappij van New York de eisen van de terrorist inwilligt. Eisen die erop neerkomen dat een groot deel van de stad tijdelijk zonder stroom komt te zitten. Onmogelijk in te willigen, dus volgen er weer een aanslag en een dreigbrief met meer van hetzelfde. Lincoln Rhymes en zijn team van forensisch experts zetten alles op alles om de terrorist op te sporen. De negende Lincoln Rhyme thriller, de sarcastische en heethoofdige wetenschapper met dwarslaesie die vanuit zijn rolstoel onderzoeken leidt en met zijn forensisch laboratorium aan huis misdrijven oplost. Alle bekende figuren zoals Amelia Sachs en Thom Reston zijn weer aanwezig. Afgezien van het onwaarschijnlijke uitgangspunt is het een goede, spannende serie. Ook deze aflevering met veel informatie over de elektriciteitsvoorziening van een grote stad zit goed in elkaar en zal zijn weg weer vinden naar de liefhebbers.

zondag 18 september 2011

Armband

Eindelijke de laatste speld is gezet, nu deze er weer uithalen.
Als eerste spuit ik dan een behoorlijke hoeveelheid crackfree en laat dat drogen.
Dan de spelden eruit, vanuit het midden en om en om, dit om geen onnodige spanning op het werk uit te oefenen zodat het scheef trekt.
Nadat alle spelden eruit zijn, zijn de tulpen beter te zien, maar we kijken wel tegen de achterkant van het werk aan.
Omgekeerd zien we pas de goede kant
Nu een goede manier bedenken van monteren aan het metaal. De vorige uit de hand opgezet en dat is niet helemaal bevallen. Met rijggaren voorzichtig opzetten en de ruimte goed verdelen is een mogelijkheid. Eventueel eerst alle spijltjes van het metaal is omwikkelen kan ook, maar daar ben ik iets te lui voor.
Rijggaren dus. De bovenrand van het werk steekt iets boven het metaal uit, met rijgen al rekening mee houden.
Dan de onderkant vastzetten, zwart op zwart. De tulpen met hetzelfde garen vastmaken.
Daarna nogmaals heftig crackfree op aanbrengen en dan is de armband met de tulpen helemaal af, foto volgt.




zaterdag 17 september 2011

Mevrouw de president


Anne Holt. De eerdere boeken van Anne Holt zijn spannend en spelen in Oslo e.o. je leest ze met genoegen. Dit boek is anders omdat het buiten Noorwegen kijkt en de hele internationale wereld bij elkaar laat komen.
Het gegeven is origineel, de uitwerking ook je vertrouwd hierna niet veel meer wat de journalisten te berde brengen in krant en op de televisie.
Haar oude hoofdpersonen komen zijdelings, maar wel belangrijk ook weer tevoorschijn, onwaarschijnlijk maar het scheelt uitleg voor de lezer die haar andere boeken heeft gelezen. Doorgaan met schrijven zou ik zeggen.

Verhaal in Holts thrillerserie rond het echtpaar inspecteur Yngvar Stubo en profiler Inger Johanne Vik uit Oslo. Het is 2005 en de eerste vrouwelijke president uit de geschiedenis van de VS, Helen Bentley, op staatsbezoek in Noorwegen, wordt in Oslo uit haar hotelsuite ontvoerd. Enorme paniek in de VS, waar 9/11 nog vers in het geheugen ligt. Yngvar Stubo leidt de Noorse kant van het onderzoek, aan de Amerikaanse kant is er FBI-agent Warren Scifford, die Inger Johanne nog van vroeger kent. Hoewel de Noors-Amerikaanse samenwerking behoorlijk stroef verloopt, vindt men toch aanwijzingen voor voorbereidingen van een grote terroristische aanval op de VS. Ondertussen stuit Inger Johanne per toeval op de ontvoerde president, beide vrouwen blijken te worstelen met geheimen uit het verleden. Goedgeschreven en -gecomponeerde psychologische thriller met veel sfeer, een mooi plot, en veel aandacht voor het priveleven van de hoofdpersonen.


donderdag 15 september 2011

Koeien


Het nieuwe project waar ik over aan het nadenken ben heeft met koeien te maken.
Ik portretteer momenteel zoveel mogelijk koeien in zoveel mogelijk posities.
Niet omdat ik zo van koeien houd, maar meer omdat ik er mogelijkheden in zie.
Geborduurde foto’s bv. Niet een foto naborduren, maar een foto afdrukken en op de afdruk borduren. Vandaar dat ik een voorraad foto’s aan het opbouwen ben waarmee ik van de winter aan de slag kan als de wave plotseling toeslaat.
Jammer dat alle koeien en kalveren een oormerk dragen, niet voor het vee, maar voor het uiterlijk, nu moet ik iets verzinnen om dat te integreren voor de portretten.
Zelfs de overbuurman vroeg of ik iets met koeien heb vanwege mijn gefotografeer.
Nou ja, er zitten mooie plaatjes bij en ik ga nog even door als ik de kans krijg.
Met deze achtergrond zou ik heel misschien ook wel koe willen wezen, maar dan ook in Frankrijk!

dinsdag 13 september 2011

Dekservet annex tafelkleed


Hij schiet op(is servet mannelijk?), of aan de veilige kant; het schiet op. Naast 4 stukjes jaargetij en een armband heb ik toch een redelijke productie gehaald. Het is warm geweest, heel warm soms, en dan doe je niet veel.
Ik had deze keer van huis toch televisie en Nederlandse radio als ik dat wilde. Ik ben uit geweest, mijn Frans verbetert(hoop ik) en kan thuis weer verder met van alles en nog wat. De rust waarmee ik ver van alles kan zitten werken zal ik thuis ook op moeten zoeken. De afleidingen daar zijn echter veel groter.
Dan is er weer internet dat de hele dag aan kan staan, er zijn uitjes, vrienden, familie enz. Maar het kant-en-klare dekservet zie ik al op een klein rond tafeltje in mijn volgende woning(de oude is nog niet verkocht deze zomer).
Volgend jaar is alles vast weer anders, maar daarom zeker zo leuk, ik verheug me er nu al op.
Ook dan zorg ik weer voor een tas vol projecten, want dat is mij goed bevallen. Ik ben wel benieuwd of ik de tas zoals ie er nog staat leeg krijg voor volgend jaar, of dat ik, mezelf kennende bepaalde zaken voor me uit zal schuiven.
Maar, wie dan leeft dan zorgt.

zondag 11 september 2011

Tulpen-armband


Hij is bijna af en kan gemonteerd worden. Nou ja af, ik moet nog een tulp en echt lekker ging het deze keer niet. De bedoeling was na de armband wat wier te klossen voor de afspraak met de kantkring voor de expositie in 2013.
Met wat ik thuis nog op het kussen heb liggen overlaat ik mijzelf weer met opdrachten. Ik leer het ook nooit.
Thuis eerst een van de kantkussens vrij maken voor ik weer bel om op les te gaan anders wordt het echt teveel. Niet dat het tegen gaat staan, maar het is geen werk!

vrijdag 9 september 2011

De vier jaargetijden IV


Het idee heeft vorm gekregen.
Maar……vind ik het speciaal genoeg om er de boer mee op te gaan. Vorig jaar al werd ik uitgenodigd om in het najaar mee te doen aan een amateur expositie bij het CBKZuidoost(CentrumBeeldendeKunstZuidoost).
Toen had ik al dit idee, analoog aan een vierluik in fotografie wat ik ooit heb gemaakt; Death Valley I t/m IV. Die zit helaas niet in zulke mooie lijsten, daar kan ik ook nog wel iets mee.
Maar toch, zal ik wel of niet. Heb ik genoeg zelfvertrouwen om er mee voor de dag te komen. Moet ik er nog iets aan wijzigen, bijmaken of verfraaien.
Onzekerheid alom helaas, maar waarschijnlijk ga ik het toch doen.


donderdag 8 september 2011

Het eiland onder de zee


Isabel Allende heeft een boek geschreven over het leven als slaaf in Haiti rond de slavenopstanden 1790-1801. Het is zo meeslepend geschreven dat ik het in twee dagen heb uitgelezen……en dat terwijl ik toch meer te doen heb.
Maar goed het is uit en zeker aan te bevelen voor iedereen die graag een boek leest dat van zichzelf maar steeds verder gelezen wil worden.

De bekende Chileense schrijfster (1942) debuteerde tijdens haar ballingschap in Venezuela succesvol met de roman Het huis van de geesten (1982). Sinds 1988 woont ze in Californie. Vijftien jaar na Fortunas dochter (1994) heeft zij nu opnieuw een historische roman gepubliceerd. Ditmaal over de slavernij, met als - genuanceerd beschreven - achtergrond de Franse kolonie Saint-Domingue (nu Haiti), Cuba en Louisiana in de roerige periode 1780-1812. De knappe slavin Zarite (Tete) werd, voordat ze haar vrijheid had bevochten, door een Franse plantage-eigenaar uitgebuit, misbruikt en van een kind beroofd, maar vervulde niettemin toegewijd de moederrol voor diens wettige zoon en bood redding bij een slavenopstand en andere rampspoed. Naast deze verhaalstreng zijn vaardig vele dramatische, romantische en avontuurlijke nevenverwikkelingen ingepast. De summier getekende personages (met ondernemende vrouwen als Tete in de hoofdrol), de typische humor, de toefjes magie en ook die bizarre uitglijders ten koste van de geloofwaardigheid, ze horen bij Allende. Deze roman behoort beslist tot haar beste.


dinsdag 6 september 2011

De vier jaargetijden III


De eerste twee zijn af, in ieder geval in mijn hoofd.
Uiteindelijk heb ik net zoveel uitgehaald en eraf gehaald als er op zit. Het venstertje van de lijst was uiteindelijk aan alle kanten een centimeter kleiner dan eerder gemeten.
Minder is meer, dan wel. De ontwerpen van de andere twee zijn ook klaar, daar is alleen al het ‘echte’ werk nog aan nodig.
Helemaal afwerken doe ik nog niet, misschien kom ik nog op iets briljants thuis.

zondag 4 september 2011

Tuin in wording

Een tijdje geleden vertelde ik dat ik gras gezaaid had als aanzet voor de tuin om het huis hier. De droogte die het nodig maakte te sproeien en mijn bezorgdheid over het ontkiemen van het zaad.
Nou dat heeft uiteindelijk ook resultaat gehad. Maaien doen we hier niet echt, ik ga er nog een keer met een bosmaaier overheen, maar gegroeid is het wel.
Goed genoeg om op te parkeren, waar het in de eerste plaats om te doen was.
Onze franse bovenburen, boven langs de ‘chemin’ zijn er nu ook en hoeven niet meer om mijn autootje heen te rijden. Die staat trots geparkeerd op eigen erf.
Er zouden twee auto’s kunnen staan, maar dat wordt een heel gepiel en vooral het wegrijden is niet van enig schade-gevaar ontbloot.
Voorlopig is dit voldoende.
Het is wel uitkijken waar je loopt, want de wilde boerderijkatten denken dat het een nieuw soort kattenbak is. Als je het weet is er niets aan de hand, maar anders zou je er goed over uit kunnen glijden…..
Voor ik naar huis ga moet de bosmaaier er een keer overheen, maar dat gaat lukken.

vrijdag 2 september 2011

De vier jaargetijden(II)

Ja, het gaat langzaam wat worden. Het moeilijkst is het nog om niet te overdrijven.
Teveel is niet goed, maar waar houd je op.
Van de tweede ga ik om te beginnen alweer iets weghalen, teveel te glimmend.
Een crewel naald werkt het best op de zijde, een dunne naald met een behoorlijk oog en een scherpe punt.
Voor het kralen werk een naaldje dat bedoeld is om metalen kokertje vast te zetten, nergens te dik en dan zijn sommige kralen nog te klein voor de naald.
Het idee wat ik had dat ze alle 4 tegelijk groot moeten groeien klopt wel. Om dingen niet te overdrijven en een band tussen de 4 te laten bestaan hebben ze gemeenschappelijkheden nodig.
Ik heb veel bij, maar het is toch de kunst om het te doen met wat ik mee heb.
Misschien de volgende keer in Aurillac toch even langs die handwerkwinkel. Wat ik mis is misschien een wollen draad in wit.
In de bieb ga ik even zoeken naar een ijskristal en kopieerapparaat. Daar heb ik verder even geen afbeelding van.