woensdag 30 maart 2011

Nogmaals het naaldenboekje

Tsja en dan het afwerken op de hand. Wat wordt het dan, niet naar wens en verder denken over de mogelijkheden om het wat op te pimpen en rechter te maken.
Als eerste eens gekeken naar het rechtmaken, dat gaat nog wel lukken met behulp van de strijkbout en wat stoom.
Uiteindelijk drie strookjes geknipt van een restant van het vilt. Daar een vlecht van gemaakt en vervolgens op de rug gefestonneerd. Nu ziet het er beter uit en op de strijkbout na vind ik het toch goed gelukt.














Vanavond weer aan mijn huiswerk voor het kantklossen. Nou ja huiswerk, ik vind het veel te leuk om het dan huiswerk te noemen.

Een nieuw patroon opgekregen, en ermee begonnen en zelfs al verder mee gewerkt.
Het ziet er lastig uit, maar gaat tot nu toe beter dan de vorige opdracht. Nu straks de hoek om, dat moet ik wel goed lezen voor het doen, terug klossen is toch minder leuk dat verder gaan.

Er liggen nu twee werkjes op twee kussens en ik kan maar aan een werk tegelijk bezig zijn.
Het techniek stukje voor de kring blijft nu maar even liggen, eventueel kan dat ook mee op reis.

maandag 28 maart 2011

Naaldenboekje

Het valt nog niet mee, dat naaldenboekje. Zonder patroon of werkbeschrijving is het toch try-and-error.

Kartonnetjes geknipt, eromheen gestikt, kartonnetje eruit, keren, karton er weer in. Tot zover gaat het goed. Andere kleur vilt knippen en erin stikken al lastiger.
Goed,  in ruwbouw is het naaldenboekje nu klaar. Op de hand zowel bij- als afwerken is nu noodzakelijk.
Het zal het doel waarvoor ik het gemaakt heb, namelijk meenemen van materiaal op reis, uitstekend voldoen. Maar dat ie zo is geworden als ik mij had voorgesteld, nou nee.
Een volgend keer dus eerst een patroon maken en volgens een, van te voren bedacht, schema gaan werken.
Het wordt er rechter en strakker van en je hoeft minder bij- te werken.
Al doende leert "men".

donderdag 24 maart 2011

Boekomslagen

Bij het opruimen van mijn huis in een poging te 'downsizen' kom ik allerlei dingen tegen die ik al een lang leven met me mee sleep, en ook nu niet wegdoe.
De boekomslag met blauwe voering moet uit 1961 of zo stammen. Gemaakt op de lagere school, waarbij je de kleuren en de randjes zelf mocht verzinnen. Ik kreeg er best een goed cijfer voor. Beter dan voor het brei- en haakwerk waar ik te lang over deed zodat het bijna smoezelig was bij presentatie.
De andere boekomslag is scheef, ik wist toen nog niet hoe gobelin-borduurwerk recht te krijgen en te houden. Als ik me niet vergis is het wapen dat van Noord-Holland en is van een jaar of wat later.
Vreemd eigenlijk, vroeger moest alles een omslag hebben, op school van papier, thuis van stof.
De bibliotheekboeken die ik nu lees zijn allemaal geplastificeerd en het zit er zo in dat je netjes met boeken om moet gaan dat het nu alleen maar lastig is om er wat omheen te doen.


dinsdag 22 maart 2011

"De noodkreet in de fles"

Deze schrijver heb ik pas kort geleden ontdekt. Zijn eerste boek was even wennen, maar de tegendraadse hoofdpersonen met hun privé problemen zijn voor mij wel gaan leven.
Dus keek ik uit naar de volgende; dit is de derde uit deze reeks die is vertaald.

Afdeling Q werkt aan de oplossing van een reeks mysterieuze branden, maar krijgt dan de melding van Schotse collega's dat ze een flesje hebben gevonden. Dit bevat een stukje papier dat met bloed is beschreven en slechts gedeeltelijk te lezen is. Langzaam maar zeker weten brigadier Mørck en zijn assistent Assad het bericht te duiden: het is een in 1996 geschreven schreeuw om hulp in verband met de ontvoering en verdwijning van twee jongens. Mørck en Assad raken op deze manier betrokken bij een gruwelijke zaak van verdwenen kinderen die door hun ouders nooit als vermist zijn opgegeven.

zaterdag 19 maart 2011

Scissorfob of schaarhangertje

Mijn eerste! Van iets te grove stof, maar lekker snel werkend.
Daardoor issie misschien ook iets te groot voor het schaartje. Nu heb ik twee complete sets werktuigjes voor het kantklossen.
Een setje bevat een schaartje, een aanstampertje(mijn benaming)en een of twee heel fijne haaknaalden, daarbij natuurlijk nog een speldenkussen.

Het patroontje heb ik een tijdje geleden van internet af geplukt. De website waar het vandaan komt staat er netjes op.


vrijdag 18 maart 2011

"Sluitend bewijs"

Maar weer eens een boek.
Van deze auteur, zijn vrouw en hun zoon heb ik eigenlijk alles wel gelezen. Een van de boeken "Griffith Park" zelfs toen we rondreden in Los Angeles. Niet altijd heel bijzonder, maar wel aangenaam leesvoer.
Deze zoveelste in de serie is wat onwaarschijnlijk en wat erg makkelijk geschreven maar ala.

In een half afgebouwde villa in een rijke buurt van Los Angeles stuit een bewaker op de lichamen van een jong stel. Ze liggen verstrengeld in een levenloze omhelzing. Rechercheur Moordzaken Milo Sturgis " door de wol geverfd " is toch geschokt bij de aanblik van de twee doden. Hij ziet het werk van een verknipte moordenaar. Met de hulp van psycholoog Alex Delaware gaat Milo vastberaden achter iedere aanwijzing aan, maar plotseling gaat het onderzoek een heel andere richting uit Schrijver en kinderpsycholoog Jonathan Kellerman behoort tot de top van het misdaadgenre. Zijn thrillers, met hoofdpersoon psycholoog Alex Delaware, worden wereldwijd uitgegeven. SLUITEND BEWIJS is zijn eenendertigste thriller in het Nederlands..

dinsdag 15 maart 2011

Tante Lies

Morgen is de uitvaart van tante Lies. Zij is 98 jaar geworden en had het nog best naar haar zin.
Haar lichaam wilde echter niet meer en toen was het snel afgelopen.
Als kind herinner ik mij de zaterdagochtenden dat ik meeging met mijn moeder op de fiets naar het koffiedrinken bij tante Lies in de Borgerstraat. Kleine potjes hebben grote oren, maar gelukkig begrijpen ze niet alles en niet meteen. Tante Lies was mijn oudtante, de jongste zuster van mijn oma en vroeg weduwe geworden aan het eind van de oorlog, terwijl zij zwanger was van haar jongste zoon. Over haar vertelde mijn moeder dat ze om wat om handen te hebben zelf een groot kleed met bijkleedjes voor op de grond had geknoopt. Ik moet het kleed nog wel hebben gezien, maar zonder echte herinneringen. Het was nogal moeizaam gegaan omdat wol toen 'op de bon was'.
Tante Lies heette voluit Marie Lise, wat vrij bijzonder is in 1912.
Voor zover ik het me herinner en gehoord heb heeft ze een goed leven gehad en heeft ze altijd haar gevoel voor humor behouden. Een sigaret en een borrel tot op het laatst met een klein lachje, zo denk ik terug aan haar.

maandag 14 maart 2011

Senne-naaldenboekje

Vruchtbaar weekend gehad. Naast het Triviant-middagje zaterdag dat winnend werd afgesloten is er ook wat af gekomen. Mijn rondje chinese tempeltjes is klaar en gesteven. Het laatste naaiwerk aan kleding dat was blijven liggen is ook af op het nalopen op de hand na.
Het is een zomers gevallentje om over een T-shirtje te dragen(camouflagekleding).
Ik heb wat gebreid aan het hesje en de zaken bij elkaar gezocht om een naaldenboekje te maken.
Vorig jaar bij Senne een pakketje gekocht en gemaakt, zonder te weten wat ermee te doen.
Met het grotere werkje weet ik nog steeds niet wat te doen, de twee kleintjes gebruik ik voor het naaldenboekje.
Mijn werktafel is ook een keer geheel opgeruimd en de lock-machine staat ingepakt klaar voor de verkoop. Eigenlijk gebruikte ik deze veel te weinig en nu krijgt een ander er plezier van.

vrijdag 11 maart 2011

"De geheime erfenis"

Toch weer aan lezen toegekomen. Wat verder weg reizen met het openbaar vervoer is lekker lezen.
Deze had ik nog staan en hij leest lekker weg.

De hoogbejaarde Olivia Morrow beseft dat ze snel moet beslissen: vertelt ze haar geheim of neemt ze het mee in het graf? Haar overleden nicht Catherine kreeg op zeventienjarige leeftijd een zoon, die ze afstond voor adoptie. De vader was Alex Gannon, die later een wereldberoemde arts-onderzoeker zou worden.
Olivia beloofde Catherine voor altijd te zwijgen – maar die belofte ligt haar nu zwaar op de maag. Dr. Monica Farrell, een jonge en getalenteerde, maar straatarme kinderarts weet niet dat zij de echte erfgename van de enorme Gannon-erfenis is; ondertussen verkwanselen twee achter-achterneven het fortuin.
Er is nog iemand die Olivia's geheim kent. Die persoon wil Olivia de mond snoeren, en absoluut voorkomen dat Monica weet wie haar opa was. Zelfs als dat moord betekent…

dinsdag 8 maart 2011

Teveel tegelijk

Tsja, en nu. Van lezen is weinig gekomen deze week, het kussentje is af, de geboortelap voor mijn achterneefje ligt er nog. Ik loop 2 dingen voor het techniekdoosje van kantklossen achter en ben begonnen met lintband een hesje te breien op pennen 10.
Ik had mezelf nog zo beloofd niet meer aan zoveel dingen tegelijk bezig te zijn.
Te laat dus, en nu moet alles af, plus die twee stukjes kant. Gaat niet lukken naast het werk.
Mijn huiswerk voor de kantles heb ik eindelijk door, dus daar ga ik mee verder. Op de late avond kan ik dan breien, het borduurwerk heeft geen haast en de voorbereidingen voor de techniek dingetjes kunnen tussendoor, hoop ik.
Toch maar een foto erbij, van het

breiwerkje.

zondag 6 maart 2011

Ringenkussentje

Ja, het is af.
Het kussentje voor het huwelijk van.... Gelukkig ruim op tijd, nu alleen nog zien dat het daar komt.
Ik wil het eigenlijk niet op de post doen, toch wat kwetsbaar en het kan wegraken.
Komt tijd komt raad zullen we maar zeggen.
Vorige week op de Handwerkbeurs 5 zakdoekjes gekocht met (machinaal)geklost randje omdat mijn jongste zus zoiets voor haar verjaardag wilde met haar monogram erop. Dus opnieuw op monogrammen jacht, ik had namelijk alleen de voorletters van het toekomstige echtpaar ergens opgeslagen en mijn eigen initialen.


zaterdag 5 maart 2011

Borduurwerk dragen

Borduur werk wat je kunt aantrekken...
Ik heb bloesjes gehad met borduurwerk, T-shirts met kantklossenwerk enz.
Een van de laatste items op kleding is deze. Een wit linnen jasje, heel simpel patroon met achterop een stukje borduurwerk waar ik even niet van wist wat ik ermee moest.
Het was een bij-patrooon van een groter werk dat ik heb gemaakt.
Deze combinatie blijkt een succes te zijn, dus wie weet maak ik af en toe wel weer een kledingstuk met een versiering.

woensdag 2 maart 2011

"Onder druk"

Onder druk presteert een mens het best. Maar dit is een schrijver die een indruk maakt.
Al zijn boeken zijn nagelbijtertjes, niet altijd even geloofwaardig, maar wel spannend.
Gelukkig moet ik de komende dagen met het openbaar vervoer reizen, dan heb ik veel tijd om te lezen.
Wanneer je hierin begint moet ie uitgelezen.


Sinds een ongeluk tijdens een patrouille is rechercheur Bryan Kessler aan zijn bureau gekluisterd. Op dit moment zit hij op Fraudezaken, waar hij uitsluitend routinezaken behandelt " de grote, interessante zaken worden doorgestuurd naar de FBI. Het verbaast hem dan ook zeer als hij erachter komt dat hij het doelwit is van een lifter, crimineel jargon voor iemand die voor de onderwereld informatie achterhaalt " op wat voor manier dan ook. De lifter die achter Kessler aan zit, is een van de meest beruchte van zijn soort: de doorgewinterde Henry Loving, gespecialiseerd in marteling. Het is aan FBI-agent Corte om uit te zoeken welke geheimen er achter Kesslers schijnbaar onbelangrijke zaken liggen en een meedogenloos spel met Loving te spelen " met Kessler en zijn gezin als inzet...