Einde - The end

Na ampele overwegingen heb ik besloten te stoppen met deze blog.
Niet dat ik het niet leuk meer vind, of onvoldoende vulling zou hebben, maar ik kom met mijn tijd in de knoei.
Vandaar......begon rond de jaarwisseling van 2010 tot bijna 2014, na drie jaar gooi ik de handdoek in de ring.

Rondje Brugs nog maar weer

Het valt nog steeds niet mee, maar het einde nadert nu echt.
Dit ga ik dus niet nog een keer doen. De volgende les heb ik gelukkig al, dat draait om de omkeerslagen.
Daar maak ik er 3 van, als hangers, ik moet alleen nog een metalen houder vinden waaraan ze kunnen hangen. Maar zover is het nog niet.
Eerst deze ellende afmaken.

"Het einde van de wespentijd"

Wanneer topbankier Lars Anderson zich ophangt aan de eik voor zijn herenhuis in Kent wekt zijn dood weinig sympathie op. Een gehaaide bankier meer of minder maakt geen verschil voor een wereld die worstelt met de nasleep van de recessie. Maar zijn dood komt hard aan bij degenen die hij had moeten beschermen: zijn gezin. Hij laat twee getraumatiseerde kinderen en een gebroken vrouw achter.

De zwangere rechercheur Alex Morrow uit Glasgow wordt ingeschakeld nadat een jonge vrouw bruut vermoord is gevonden. Morrow ontdekt in haar onderzoek dat er raakvlakken zijn met de zelfmoord van een Engelse bankier die zich eerder in Kent heeft opgehangen. De getrouwde bankier blijkt niet alleen een tweede gezin te hebben, maar daarnaast een relatie te hebben gehad met de vermoorde jonge vrouw; zijn zoon Thomas zit op een Schotse kostschool in de buurt van Glasgow. Nader onderzoek brengt veel aan het licht, uiteindelijk weet Morrow beide zaken op te lossen. Deze misdaadroman van de Schotse misdaadauteur en toneelschrijfster (1966) is de tweede over rechercheur Alex Morrow, eerder verscheen 'In de stille nacht'*. Goed opgebouwd, actueel, met subplots die goed met elkaar en met de plot zijn verweven en toewerken naar een niet heel verrassende, maar wel logische ontknoping. 

Beugeltasje vervolg

Het is een lekker klein ding. Dat gaat helemaal goed.
Lekker werkje en zo weg te leggen. Alleen het licht moet erg goed zijn om te kunnen werken en mijn bril moet af om het echt goed te kunnen zien.
Ben benieuwd hoe het er uit ziet als het helemaal af is en aan de beugel vast zit. Helaas zit er geen kettinkje aan en kan ik het niet ophangen, daar moet nog een oplossing voor worden bedacht.

"Paradijsvogels in de polder"

Dit jaar is het 50 jaar geleden dat 100 á 200 Papoeagezinnen naar Nederland vluchtten vanuit Nederlands-Nieuw Guinea. Het gebied was tot dan Nederlands grondgebied, maar na de succesvolle claim op het gebied door Indonesië, moest Nederland haar laatste kolonie in 'de Oost' loslaten. Het gold als een laatste restje Indië, waar zich ook een flink aantal Indo's en Molukkers gevestigd had. Met name de Papoea's die meedraaiden in de koloniale infrastructuur en een actieve rol hadden gespeeld in de opbouw van een natie in wording, kwamen in Nederland terecht.

Hun verhaal is als een geschiedenis, gevuld met tranen. Ontgoocheld bouwden zij een bestaan op in Nederland waar hun achtergrond en identiteit onzichtbaar was. Desondanks hebben zij zich 50 jaar later, met drie generaties Papoea's in Nederland, goed geïntegreerd in Nederland. Zij voelen zich Papoea en/of Nederlands, hun identiteit is meervoudig en dynamisch.

Na de overname van Nederlands Nieuw-Guinea door Indonesië in 1963 vluchtten een paar honderd Papoea’s naar Nederland. Een aantal van hen en hun nakomelingen komen in dit fotoboek in A4-formaat in beeld en aan het woord. Na een inleiding over deze groep vertellen verschillende Nederlandse Papoea’s in het kort hun levensverhaal; deze biografieën worden gelardeerd met vaak prachtige portretfoto’s in zwart-wit door Bodil Anaïs. Ze hebben familienamen als Joku, Irving, Sawor, Schouten, Carels, Manusaway, Ireeuw en Wambrauw en ze zijn geboren tussen de jaren dertig tot aan het einde van de twintigste eeuw. Het boek eindigt met o.a. een scrapbook, recepten, gedichten, historische foto’s en een tijdsbalk van de Papoea-cultuur. Het geheel geeft een liefdevol portret van deze tamelijk onbekende en kleine immigrantengroep in Nederland.
Nancy Jouwe, ook een schrijfster waarvan wij hopen dat zij volgend jaar bij ons zal spreken.

Beugeltasje

De hele zomer had ik deze patroontjes al bij me, maar was er nog niet aan toe gekomen.
Nu lapjes opgezoomd, patroon vergroot en uit voorraad dmc kleurtjes gekozen. Dit kan ik makkelijk meenemen wanneer ik even niet thuis ben. Het gaat dan wel ten koste van het kantklossen maar in ieder geval heb ik wat omhanden elders.
De beugel had ik al eerder van een vriendin gehad, dus aan het werk!

"Salto naar het leven"

Als vierjarige belandde ik in een Japans kamp op Midden-Java met mijn moeder en twee zusjes. Ik overleefde dit ternauwernood.
Ik heb ontdekt dat de rode draad in mijn bezigzijn in de wereld het proberen te voorkomen dat vrouwen en kinderen vernederd worden is geweest. Mijn herkennen van situaties, gevoelens en ervaringen van mensen in onderdrukte posities blijkt vrij groot te zijn en opgemerkt te worden. Mijn moeder was mijn grote voorbeeld door haar positieve kracht. Deze trof ik ook aan bij veel vrouwen uit derde wereldlanden. Ondanks armoede, geweld en martelingen namen zij het heft in eigen handen.
Dit boek geeft mijn reis door mijn leven en de wereld weer. En hoe dit een positieve wisselwerking op elkaar heeft, ondanks vele negatieve ervaringen.

'De verscheurdheid tussen angst en verantwoordelijkheid breekt enorm op', zo getuigt de auteur van haar ervaringen als kind in een Jappenkamp, die vervolgens haar verdere leven bepalen. Ze concludeert dat er aan deze ervaringen niet te ontkomen valt, dat je ermee moet leren leven. De schrijfster vertelt uitvoerig hoe ze dit probeert, over haar worsteling daarmee en over de verwerking van haar traumatische ervaringen, maar ook over de diverse manieren waarop ze dit alles in haar verdere leven - uitzonderlijk positief en krachtig! - projecteert op de legio achtergestelde posities van vrouwen (en kinderen) van toen en nu, mondiaal en m.n. in Aziatische landen. Dit gebeurt in de vorm van aandacht, genoegdoening, daadwerkelijke inzet tot verbetering/oplossing. Getuigenissen, interviews, congresverslagen enz. schetsen haar actieve rol; dit alles is gelardeerd met prachtige impressies van mensen in hun eigen wereld, maar ook kritisch t.a.v. de verbazingwekkende 'kromheid' van allerlei wet- en regelgeving, kortom: beleid. Aldus: een boek dat je niet meer loslaat, dat heel bewogen leert en inspireert. Berthy Korvinus.

Geen boek dat ik al heb gelezen, wel een schrijfster die in 2014 naar ik hoop voor ons zal spreken op de Indië-Lezing

Regiodag Noordhollandse kantkringen 2013

Het was weer een leuke dag. Op een andere lokatie dan eerdere jaren, met meegebrachte lunches en een hele dag klossen. Geen lezing, geen modeshow.
Toch dachten zo'n 25 dames dat het de moeite waard was om te komen en zo werd het heel gezellig.
De ruimte is voor een kleinere groep wat intiemer en knusser en aan het eind van de dag waren er zelfs al producten geheel geklost. Iets wat anders niet lukt vanwege de korte tijd.
Chapeau voor de dagdocente die 2 dagdelen alles heeft uitgelegd, erom heen verteld en tips heeft gegeven.

Regiodag Noordhollandse kantkringen

De 26ste editie van deze dag is a.s. zaterdag in Kogerveld.
Verandering van plaats en dagindeling. Het heeft meteen gevolgen voor de inschrijving, maar het ziet er naar uit dat het een leuke dag gaat worden.
We gaat sierraden klossen ontworpen door Solveigh van Bekkum, alleen als lid van de organsatie zal er van klossen weinig komen.

De kopiën van de ontworpen patronen liggen klaar, nu nog het wisselgeld om bij de deur te kunnen zitten 'innen', want voor niets gaat de zon op. Het kon nu een klein prijsje worden vanwege de lokatie en omdat de lunches zelf meegenomen moeten worden.

"Politie"

Omgeven door politie en ziekenhuispersoneel vecht een patiënt voor zijn leven op de intensive care van het nationale ziekenhuis in Oslo. De man wordt in verband gebracht met de ontdekking van een machtig drugskartel dat de straten van Oslo in zijn greep had, zijn naam is een goed bewaard geheim.

Ondertussen worden verschillende mysterieuze moorden gepleegd. Alle slachtoffers zijn politieagenten en hun lichamen worden gevonden op plaatsen delict van onopgeloste moorden. Proberen de voormalige drugsbaronnen hun greep op de politie verder te vergroten door angst te zaaien, of zijn er andere krachten aan het werk?

De mogelijke kroongetuige tegen een machtig Noors drugskartel ligt in coma in het Rikshospital Oslo en wordt streng bewaakt door de politie. Als vlak na elkaar twee politiemensen worden vermoord op de plaats delict van een niet-opgeloste zaak waarbij ze indertijd betrokken waren, dan de kroongetuige, met wie het beter leek te gaan, opeens sterft en een derde politieman wreed wordt vermoord, valt steeds vaker de naam van inspecteur Harry Hole, die altijd zijn zaken oploste. Na een schietpartij die hem bijna fataal werd, ging hij uit actieve dienst; hij is nu docent op de politieacademie. Als een groep rechercheurs die onofficieel aan de zaak werkt, hem onder druk zet, raakt hij steeds meer bij de zaak betrokken. De Noorse auteur Jo Nesbo(1960) schrijft naast succesvolle thrillers ook songs voor rockgroep Di Derre waarvan hij leadzanger is. Deze goedvertaalde, meeslepende en actuele misdaadroman met een uitstekend uitgewerkt, gecompliceerd plot blijft spannend tot en met het heel verrassende en ook overtuigende slot.

Kerstkaart van de kantkring

Ieder jaar klossen wij een klein werkje voor op een kaart die dan versierd als kerstkaart naar de andere kringen in NoordHolland wordt gestuurd.
Voor dit jaar is het onderstaande patroontje, een soort glas-in-loodraam uitgekozen.
Niet moeilijk en snel klaar.
Wanneer we er allemaal een maken dan hebben we precies genoeg.
Vanmiddag het klossen bij mij thuis en volgende maand het kaarten maken en vervolgens versturen.
Klein werk, maar reuze leuk.

"De man zonder adem"

Berlijn, een maand na de verpletterende nederlaag bij Stalingrad in de winter van 1943. Bernie Gunther werkt voor het Bureau Oorlogsmisdaden van de Wehrmacht. Volgens Hitler is Duitsland aan de winnende hand, maar het leger weet wel beter. Het moreel is laag, de discipline in gevaar. Een massamoord op Poolse officieren zou een signaal zijn aan de troepen: vecht of sterf. Maar zijn de geruchten waar? Bij uitzondering willen de Wehrmacht en minister van propaganda Goebbels hetzelfde: onweerlegbaar bewijs van Russische gruweldaden. De generaals hopen dat het de overwinnaars milder zal stemmen over Duitse oorlogsmisdaden. Goebbels wil er de eenheid van de geallieerden mee ondermijnen. Beide partijen zijn het erover eens dat het onderzoek moet worden geleid door een professional. Incompetentie en traineren zijn contraproductief. Dus vertrekt Bernie naar Smolensk, waar de waarheid ondergeschikt is aan propaganda...

In een bos bij Katyn wordt in 1943 een massagraf ontdekt, waar vierduizend Poolse officieren begraven liggen. Joseph Goebbels vermoedt dat de Russen de officieren hebben omgebracht en ziet mogelijkheden voor propaganda. Hij geeft Bernie Gunther, de voormalige Berlijnse detective die nu in dienst is van de SD, de opdracht om op onderzoek uit te gaan. Als Gunther in de Smolensk-regio van de Sovjet-Unie is aangekomen, krijgt hij met veel meer moordzaken te maken. Daarnaast komt hij op enig moment ook aan de kant van de moordenaar te staan als hij betrokken raakt bij een samenzwering om Hitler te vermoorden. Gunther is een sympathieke hoofdpersoon, een cynische en toegewijde nazi-hater die de vrijheid en Berlijn mist. De historische achtergrond is correct; de auteur verweeft vloeiend de fictie en realiteit met elkaar. Negende deel over de detective die inmiddels een officieuze fansite heeft Deze roman zal mede door het historisch perspectief een brede groep van lezers aanspreken.
De schrijver heet Philip Kerr.

......en ondertussen op het kussen.....

Naast de lessen ben ik ook begonnen met een waaier. Deze is best lastig ook al zijn er maar 4 paar klosjes bij gebruikt. Het punt is dat er geen speldepunten staan in het patroon dat moet je gaandeweg zelf uit zoeken.
Het vele draaien en keren van het kussen is ook wat ingewikkeld, gelukkig gebruik ik een 'oefenkussen' van piepschuim zodat het lekker licht is.

"Slavenschip de Leusden"

Nogal zware kost van Leo Balai. Hij houdt op 10 december een lezing op een middelbare school over zijn boek, waarna de leerlingen gaan discussieren over mensenrechten.
Het boek is niet makkelijk leesbaar, een dissertatie.

Op 1 januari 1738 verging voor de monding van de Marowijnerivier in Suriname het slavenschip Leusden, eigendom van de West-Indische Compagnie (WIC), met aan boord 700 Afrikaanse gevangenen, op het moment van de ramp bevonden zich 680 gevangenen aan boord, waarvan er slechts 16 de ramp overleefden. Het schip, gebouwd in Amsterdam in 1719, heeft tot aan haar ondergang in 1738 tien slaventochten uitgevoerd. In totaal werden 6564 gevangenen in Afrika ingescheept, waarvan 4925 mensen de overtocht overleefden.
De geschiedenis van de Leusden confronteert ons met alle facetten van de trans-Atlantische slavenhandel: opstanden, ziekten en tenslotte de moord op 664 van de 700 gevangenen door de bemanning tijdens de ondergang van het schip. Deze scheepsramp, die geldt als de grootste moordpartij tijdens de gehele periode van de slavenhandel, is tot nu toe onbesproken gebleven. De beschrijving van de geschiedenis van dit schip brengt ons dichter bij een periode waar wij liever niet aan herinnerd willen worden, zegt de omschrijving van het boek, daar ben ik het niet mee eens. Gebeurt is gebeurd en mijn voorouders waren te arm om iets met slaven van doen te hebben.

....en brugs

Het valt niet mee om al mijn kleine projectjes te combineren, uit te voeren en hier en daar te plaatsten en nog van alles en nog wat aan vrijwilligers- en betaald-werk te willen doen.
Maar het gaat lukken!
Het brugs werkstuk voor les schiet op, kijken of het ook af kan komen voor een volgende les.
Gelukkig ben ik ook weer wat nieuws begonnen(!) namelijk een waaier.
Volgend jaar een kleine expo vanwege het 30-jarig bestaan van de kantkring was een leuke aanleiding.
Het gaat over draagbaar kant, de titel moeten we nog bedenken, de aankondiging zal ik ook hier plaatsen.

"De mysterieuze vrouw"

Ja, er zit weer wat tijd tussen, dat zal wel eens vaker gebeuren. Deze keer was het een lichte kou die mij veldde. De volgende keer zal het een logeerpartijtje zijn als oorzaak enz.
Op FB heb ik ook een projectje lopen over Kunst in de openbare ruimte, en dat kost ook moeite om vol te houden.

Aan de echte fans van Jonathan Kellerman hoeven ze niet meer voorgesteld te worden: inspecteur Milo Sturgis en psycholoog Alex Delaware zijn voor hen oude bekenden. De mysterieuze vrouw is het 32e deel en zijn fans zullen er ook dit keer van smullen. Kellerman, zelf psycholoog van beroep, kan als geen ander in de huid van Delaware kruipen en hem tot leven wekken.
Alex en zijn vrouw Robin zitten in het Frauborg Hotel aan een romantisch diner als ze een vrouw zich merkwaardig zien gedragen. Ze kijkt zo vaak op haar horloge dat het wel lijkt alsof ze slachtoffer is van een mislukte afspraak. Ze besteden er verder geen aandacht aan en vertrekken, voldaan na een geslaagd etentje.
De dag erna zoekt Milo Sturgis de psycholoog op en vertelt hem over een vreemde moord op een vrouw. Haar gezicht werd aan flarden geschoten, maar met een kogel én een schot hagel. Dat lijkt erg merkwaardig, want dat betekent dat er twee wapens en wellicht ook twee moordenaars in het spel zijn. De identiteit van de vrouw is niet bekend, en er verschijnt een getekende foto in de krant.
Alex wordt benaderd door een anonieme beller die verklaart dat ze het slachtoffer heeft herkend; het blijkt Tiara Grundy te zijn, alias Mystery, een gastvrouw die voorheen bij Gretchen Stengel heeft gewerkt en daarna via internet haar boterham verdiende. Het eerste aanknopingspunt is een feit en de speurtocht kan beginnen.

Wat nieuws

Zomaar wat nieuws. Na veel gezeur toch met mijn naaimachine naar de reparatie. De onderspanning was niet meer door mij in orde te krijgen.
Weer opgehaald deed ie het nog steeds, dat rijgen, maar terug in de winkel helemaal niet (oog van de meester maakt het paard vet ). Thuis weer opgezet en ja nu leek het goed te gaan.
Een klein couponnetje meegenomen, ik had nog een hempje in die kleur, en dat eerst gemaakt. Niet moeilijk en even kijken of ik het nog in de vingers heb.
Gelukkig, dat was zo. Nu voor onder een zwart kolbert weer een leuk kleurtje hes en klaar ben ik weer.

"De donkerste weg"

Een perfecte familie, een perfect thuis, een perfect leven. Totdat het kwaad zijn intrede doet en alles verwoest. Vier jaar na de verdwijning van haar oudste dochter Leslie lijkt het of Lauren nog de enige is die voor haar dochter vecht. Hoewel de verdachte bekend is, is hij nooit veroordeeld wegens gebrek aan bewijs. Als Lauren haar oude leven probeert te ontvluchten met haar jongste dochter Leah en verhuist naar het kleine stadje Oak Knoll, doemt daar opeens de ontvoerder van Leslie op. Lauren probeert met het laatste restje kracht dat ze in zich heeft deze wrede man te ontmaskeren. Ze krijgt hulp van Tony Mendez, de sympathieke detective uit Dieper dan de doden. Hij ontrafelt de zaak en komt erachter dat Laurens obsessie de dader te vinden levensgevaarlijke proporties heeft aangenomen. Oak Knoll werd in Geheimen in het graf al eerder opgeschrikt door een macabere moord en ook nu speelt psychologe Anne Leon weer een belangrijke rol in dit familiedrama. De donkerste weg is de derde thriller van Tami Hoag die zich afspeelt in Oak Knoll.
Ik zit er al helemaal weeg in, de vorige verhalen komen makkelijk weer terug in gedachten en lezen maar.

Bloggen en Brugs

Schrik, ik ben achter met mijn kleine blogje...... Ik zie plotseling 2 oktober als laatste datum en het is vandaag al de 8ste.
Heb ik niets gedaan dan? Natuurlijk wel, maar er gebeurt momenteel zoveel in mijn leven dat de dagen zijn gaan vliegen.
Wat gebeurt er dan, nou bijvoorbeeld dat ik een relatie heb gekregen, die natuurlijk ook tijd en aandacht van mij vraagt en ik ben nog niet zo ervaren in het hoog houden dan ik en en kan doen.
Ik moet dus meer mijn best doen, al ben ik tegelijk bezig met een projectje op Facebook.
In ieder geval schiet de volgende les in Brugs Bloemwerk nu op en kan ik er iets nieuws bij doen.

"Stille zonde"

Will Trent wordt voor een speciale opdracht uitgezonden als undercover agent. Maar zijn onderzoek naar een drugsdealer loopt niet als verwacht en hij komt volledig geïsoleerd te staan. Vechtend tegen zijn eigen demonen kan hij niet terugvallen op de steun van Sara Linton, de vrouw van wie hij houdt, maar die hij niet durft te vertellen dat hij zijn leven op het spel zet.
Sara wordt opgeroepen wanneer een politieagent ernstig gewond is geraakt: haar stiefzoon Jared is in zijn eigen huis neergeschoten. Sara houdt Lena, Jareds vrouw, hiervoor verantwoordelijk: de vrouwelijke rechercheur trekt al een leven lang problemen naar zich toe. Zonder het te weten raakt Sara betrokken bij dezelfde zaak waaraan Will werkt. Het duurt niet lang of het gevaar omringt hen van alle kanten.

In Slaughters nieuwe thriller spelen de al uit vorige boeken bekende rechercheur Lena Adams, kinderarts en lijkschouwer Sara Linton en haar vriend Will Trent, speciaal agent in Georgia, de hoofdrollen. Will Trent is bezig met een gevaarlijke drugsgerelateerde undercoveroperatie en Sara’s stiefzoon Jared raakt ernstig gewond bij een schietpartij in zijn eigen huis. Sara houdt Jareds vriendin, rechercheur Lena, hiervoor verantwoordelijk. Lena’s vaak roekeloze manier van optreden in haar werk trekt moeilijkheden aan. Daarnaast raakt Sara ongewild betrokken bij Will’s undercoveropeatie. Slaugther heeft weer een bijzonder spannende thriller geschreven, met veel vaart en actie, zeer plastisch beschreven geweldscènes, een interessante plot en veel aandacht voor de moeizame privélevens van de goed neergezette hoofdpersonen.

Kant in museum Willet-Holthuysen

Wat jammer, een gemiste kans......
De kanten in het Willet-Holthuysen worden op de site van het museum nergens genoemd.
Het museum heeft in het souterain klassieke kanten in vitrines en verder kantachtige objecten van de design academie Eindhoven in de andere ruimtes staan.
Via hun fb site kom je bij de oude aankondiging in augustus, maar de kanten staan nog tot na de museumn8!

"Poppenspel"

Als onverklaarbare stroomstoringen leiden tot een serie gruwelijke incidenten op de beveiligde krankzinnigenafdeling van Amberly, slaat de angst van de patiënten over op de medewerkers. Ondanks de aanzwellende hysterie probeert psychiatrisch verpleegkundige AJ de rust te handhaven. Inspecteur Jack Caffery is op zoek naar het lichaam van een vermiste vrouw. Hij weet precies hoe het voelt als je er niet in slaagt iemands geliefde te vinden. Als AJ Caffery vraagt of hij kan helpen bij de problemen in Amberly, moeten beide mannen een bittere waarheid accepteren - voordat ze het pure kwaad in de ogen kunnen kijken. Mo Hayder heeft weer een bloedstollende thriller afgeleverd.......

Een nieuwe les en een bijna klaar produkt

De lessen brugs gaan gewoon door. Na de armband weer aan het saaie techniek werk, maar dat moet wil je de patronen goed kunnen maken.

Ondertussen is het halssierraad bijna af, alleen was mijn secondenlijm op en moet ik nieuwe halen om het echt klaar te kunnen noemen.

"Vogels zonder vleugels"

Deze roman is een kroniek van de ondergang van het Ottomaanse Rijk en de geboorte van het moderne Turkije. Het verhaal speelt zich af in een kuststadje in Anatolie; bij aanvang, rond 1900, leven een etnische mix van Turken, Grieken, Armeniers moslims en christenen hier vreedzaam bij elkaar. Maar de geschiedenis verandert het leven van de 'vogels zonder vleugels', de bewoners, volkomen. In afgrijselijk detail weerspiegelen de ruim honderd, soms zeer korte hoofdstukken, het einde van een vreedzame multiculturele samenleving, waar eerst de Armeense en later de Griekse minderheid worden gedeporteerd en vermoord buiten het zicht van de westerse wereld. Het verhaal over het leven en soms de dood van een groot aantal zeer verschillende personages (o.a. Iskander de pottenbakker, Philotei, een christelijk meisje legendarisch van schoonheid, de analfabete Karatavuk en Mehmetcik, vrienden vanaf hun jeugd, pater Kristoforos) wordt geflankeerd door 22 hoofdstukken die de klim naar macht beschrijven van de roemruchte Mustafa Kemal Ataturk. Met een uitvoerige en huiveringwekkende schildering van de slag bij Gallipoli. Een meeslepend en prachtig geschreven verhaal.

Louis De Bernières' boek is door onze historische leeskring gekozen om te lezen. Weliswaar is het een roman, maar de periode en het onderwerp zijn wel dus danig dat dit ca. 560 pagina's tellende boek gekozen is.

Halssierraad

Zaterdag 14 september een workshop metaaldraad klossen gedaan in Zaandam. De sierraden die gemaakt konden worden werden goed uitgelegd en waren goed te maken.

Alleen had ik geen klosjes voor metaaldraad. Gelukkig kon ik deze lenen en weet meteen hoe ik van een stel oude klosjes goede voor metaaldraad kan maken.

Het halssierraad is al geklost, maar moet nog in elkaar worden gezet. 

Die armband maak ik pas wanneer de klosjes zijn omgebouwd.

De eerdere armband is nu (bijna) af.

"7 dagen"

`Ik zal elke dag een politieman neerschieten totdat jullie de moordenaar van Hanneke Sloet hebben gearresteerd.

Kort nadat de SAPS, de South African Police Services, deze dreigmail heeft ontvangen, wordt een politieman door een sluipschutter neergeschoten. Bennie Griessel krijgt ogenblikkelijk de opdracht de zaak-Sloet te heropenen.
Hanneke Sloet, een ambitieuze advocate, is veertig dagen daarvoor in haar luxe appartement doodgestoken met een mes. De zaak is op een dood spoor beland en er zijn vrijwel geen aanwijzingen, afgezien van enkele naaktfoto s van Sloet die bij haar thuis worden gevonden. Terwijl zijn superieuren hem op zijn nek zitten, de pers zich boven op de zaak stort en de sluipschutter elke dag weer een slachtoffer maakt, neemt voor Bennie de druk steeds meer toe.
Samen met zijn partner Mbali Kaleni gaat hij op zoek naar wat de schutter en Hanneke Sloet met elkaar verbindt. Het wordt een helse zoektocht die zeven lange dagen zal duren.

De andere onbekende omgeving maakt deze thriller extra spannend.

Nieuw seizoen opnieuw brugs bloemwerk

Les 5 brugs bloemwerk.
Vind ik het nog steeds leuk, nou iets minder. Maar met de armband hier en daar toch nog foutjes gemaakt en verbetering kan altijd.
De armband wordt nu op het montuur gezet, valt ook nog niet mee want ik heb het kant al verstevigd en de draad blijft overal achterhaken. Ook het zwart valt 's avonds niet mee.
Het eerste rondje van de les staat gelukkig ook al en ik heb een voorbeeld gecopieerd zodat ik goed kan zien wat de bedoeling is.
Voortaan wel fotograferen in daglicht, het flitsen geeft rare effecten.
Vanavond weer verder......

"Een broze waarheid"

2008. Op de Rots van Gibraltar wordt in het diepste geheim een antiterrorisme-operatie met de codenaam 'Wildlife' voorbereid. Kit Probyn, oudgediende bij het Engelse ministerie voor Buitenlandse Zaken, zal daarbij dienstdoen als de ogen en de oren van de minister te velde. Tody Bell, de persoonlijke privésecretaris van de minister, wordt niet in vertrouwen genomen. Maar waarom niet? Geruchten doen de ronde over privélegertjes, hoge bonussen onder de toonbank, hoogst gevoelige informatie en zakelijke grootmachten in oorlog.

2011. Een in ongenade gevallen Engelse beroepsmilitair, die betrokken was bij operatie 'Wildlife', bezorgt een boodschap uit het dodenrijk. De levenspaden van Toby Bell en Kit Probyn kruisen elkaar. Als er niets meer nodig is voor de triomf van het kwaad dan fatsoenlijke mensen die geen vinger uitsteken om het te voorkomen, op welk moment worden deze twee fatsoenlijke mensen dan schuldige toeschouwers?

Een minister van Buitenlandse zaken met een bedenkelijke reputatie bereidt in het geheim een actie voor tegen jihadistische terroristen op de rots van Gibraltar. Zelfs Toby Bell, zijn secretaris, heeft geen benul wat zijn baas aan het doen is, vertrouwt het niet en besluit op eigen houtje onderzoek te doen. Hij wordt prompt overgeplaatst. Drie jaar later wordt hij door Kit Probyn, een ambtenaar die destijds bij de operatie aanwezig was, verordonneerd zich bij hem te melden. Dan komt hij voor een belangrijke morele keuze te staan. De helden van Le Carré’s romans zijn anti-helden, tweederangs ambtenaren die door niemand serieus worden genomen en buiten belangrijke beslissingen worden gelaten. De bazen zijn zich gewichtig voordoende mannen die op neerbuigende wijze met hun ondergeschikten omgaan. Net als de hoofdpersoon blijft ook de lezer lang in het ongewisse over wat er zich precies afspeelt. Toby Bell is geen uitzondering, al is hij minder meelijwekkend en iets doortastender dan eerdere hoofdpersonen. Een intrigerende, maar geen eenvoudige roman, maar dat is nu eenmaal Le Carré.

Armband

Gelukkig had mijn lerares nog een montuur. Nu de armband af is ( van het kussen af) moet ie natuurlijk zo snel mogelijk daaraan bevestigd worden.
Op les met een nieuw patroon voor brugsbloemwerk begonnen, een grote deze keer. Zal wel even duren voordat deze af is. En ondertussen mag ik nu de armband af is beginnen met de waaier.
Die heb ik al een keer laten zien op foto met patroon, dus die volgt als er wat van geklost is.
Deze maand heb ik het natuurlijk weer erg druk, maar wanneer ik nu even doorzet dan valt het later weer mee.

Stofjes

Alhoewel ik geen kleren meer wilde maken kreeg ik van een vriendin 2 lappen die inspireerden.
Een grove bloem op een soort denim waar een aardig vestje van te maken is en een grote lap groen met bloemen voor iets anders. Het is genoeg voor een jurk of een uitgebreide blouse.
Ik zal de lap opmeten en gaan zoeken in mijn patroon voorraad.
Binnenkort ook de trui die ik had uitgezocht in het voorjaar goed uitrekenen en opzetten. Dat is een klus waarmee je best op reis kunt gaan. Niets in handen hebben daar kan ik niet zo goed tegen.

"Het stille graf"

De jonge Katrine is ontslagen als Zweeds correspondente in Londen. Ze keert terug naar huis om haar moeder te bezoeken die dement is geworden. Thuis ontdekt ze brieven van makelaars die een royaal bod doen op haar moeders huis in het noorden van Zweden dicht bij de Finse grens. Katrine, die nog nooit van dit huis gehoord heeft, wil het eerst zien voordat ze het verkoopt. Als zij aankomt, hoort zij dat op een nabijgelegen hoeve een gruwelijke moord op een eenzame man is gepleegd. Als Katrine verschillende voorwerpen vindt op de zolder van haar moeders huis, stuit ze op steeds meer raadsels over het verleden van haar familie. Haar speurtocht voert naar Rusland waar rond 1930 Zweedse idealisten zich bij de communisten wilden aansluiten. Alle personen en gebeurtenissen in heden en verleden weet de auteur op vernuftige wijze te verweven tot een verhaal dat vanaf het begin boeit. Ze hanteert een wisselend vertelperspectief waardoor de karakters overtuigend worden neergezet. Intrigerende familiegeschiedenis die plaatsvond tijdens verschillende periodes in de 20ste eeuw. Tove Alsterdal kreeg in de VN thriller gids 5 sterren voor dit boek.

De armband is nog steeds niet af....

Nu de onderdelen klaar zijn moet de rand nog worden geklost. Makkelijk, maar je moet er even de tijd voor nemen.  6 Paar in linnenslag met een hele aan de rand. Het zwart maakt het er niet eenvoudiger op, midden in de kamer is er overdag eigenlijk te weinig licht. Ik moet er weer aan wennen met lampen te gaan slepen of aan tafel te gaan zitten met mijn werk.

"Baltische Zielen"

Na een gevangenschap van zes jaar werd Aina Roze, de dochter van boekhandelaar Janis Roze in Riga, vrijgelaten uit een Siberische strafkolonie. Haar moeder Emma moest in Siberië achterblijven. Ze vertikte dat. Haar twintigjarige dochter was door de dwangarbeid sterk verzwakt, ze wilde haar vergezellen. Emma ontsnapte en reisde met haar dochter mee. De vrouwen legden duizenden kilometers af, verstopt in treinen en vrachtwagens, of lopend. Toen ze Letland ten slotte bereikten, moest Emma onderduiken. Elf jaar lang diende ze als huishoudster bij een professor in Riga. De kinderen van haar zoon wisten niet wie ze was en spraken haar aan met 'tante'. Pas in 1959 durfde ze te zeggen: 'Wees nu maar aardig voor me, ik ben jullie oma.' De verbijsterende geschiedenis van de familie Roze is een van de tientallen verhalen die Jan Brokken optekende. Van 1999 tot 2010 zocht hij in Estland, Letland en Litouwen naar levensgeschiedenissen. Baltische zielen geeft een onthutsend beeld van de twintigste eeuw, met al zijn illusies, desillusies, doctrinaire twisten en waanzinnige moordlust. Beroemdheden en gewone stervelingen wisselen elkaar af in Baltische zielen. Marcus Rothkowitz uit Daugavpils, de latere schilder Mark Rothko. En Ilja Sundelevitsj, die Tallinn moest verlaten en twintig jaar later naar Estland terugkeerde. De beeldhouwer Jacob Lipchitz uit Litouwen. En Loreta Asanaviciuté, die in 1991 door een Russische tank werd overreden. Roman Kacew uit Vilnius, de latere schrijver Romain Gary/Emile Ajar. En Herman Simm, die zijn land, het onafhankelijke Estland, verraadde. De filosofe Hannah Arendt uit Königsberg. En Liselotte barones Von Wrangel, die verbannen werd naar Hitler-Duitsland. In Estland reconstrueert Jan Brokken de lange weg naar de vrijheid die de componist Arvo Pärt aflegde. In Riga realiseert hij zich welke titanenstrijd de violist Gidon Kremer met zijn vader leverde, die gebukt ging onder de dood van vijfendertig familieleden in de concentratiekampen. Reizend door het heden, door jonge, trotse, onafhankelijke landen, ziet Jan Brokken schimmen uit het verleden opdoemen. Hij laat zien hoe afschuwelijk maar ook hoe bijzonder mensen kunnen zijn. In geen van zijn boeken komt zoveel geweld voor als in Baltische zielen, in geen van zijn boeken komt de lezer zoveel tederheid en lotsverbondenheid tegen.

De armband in brugs - vervolg

Ondertussen ben ik thuis gekomen, uitgepakt, gewassen enz.
Over 2 weken al weer de eerste kantles voor dit jaar en over 3 weken een eerste workshop.
De armband is een stukje opgeschoven, alleen het laatste blad nog en de omlijsting. Moet lukken in de tussentijd.
Eerst een oefenkussen maken om mee te nemen naar les, lichter en makkelijker te dragen dan het zware kussen op hout. Ook makkelijk om mee te nemen naar 'anderen'....... ik heb tegenwoordig een vriend, vandaar dat het bloggen even uit het ritme is geraakt.
We gaan weer verder waar we waren gebleven.....

"Familieziek"

Net als in zijn debuut 'Nathan Sid' en in 'Indische duinen' staat in deze 'roman in taferelen' van Adriaan van Dis een uit Indonesie afkomstig gezin, dat in Nederland een nieuw bestaan probeert op te bouwen, centraal. De vader, steeds Meneer Java genoemd, is een door de oorlog beschadigd man. Zijn zoon, steeds de jongen genoemd, wordt door hem steeds meer bij zijn waanwereld betrokken. De jongen is een stille getuige van de waanzin, terwijl de moeder en dochters (eerstezus, middelzus en derdezus) een sceptisch koor vormen dat commentaar levert op wat er gebeurt. Het verhaal speelt zich af in een dorp aan zee, ten tijde van de Koude Oorlog. Gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis (Nederlanders die uit Indonesie worden gegooid, Russische tanks die Boedapest veroveren etc.) hebben grote invloed op Meneer Java, die alles volgt op de pas aangeschafte televisie ('De eerste in de straat'). De waanzin van Meneer Java gaat steeds verder en uiteindelijk wordt hij opgenomen in Schild en Heil, het gekkengesticht. Omdat de jongen volgens zijn moeder een harde hand nodig heeft, wordt hij naar haar boerenfamilie gestuurd. Een mooie familieroman, goede sfeertekening en prettig leesbaar.

Armband vervolg

Het is bijna tijd om te gaan. Terug naar Amsterdam en afscheid te nemen van een mooie zomer in Frankrijk.
Het huis staat er netjes bij en mijn zus en zwager gaan afsluiten:

De armband gaat toch lukken volgens plan: Met wat rest draden kom ik toch een heel eind.

"Stille elite "

Het lichaam van een student wordt gevonden in de streng afgesloten militaire academie van Venetië. Het is de zoon van arts en voormalig parlementslid dokter Moro, die een smetteloze reputatie heeft. Dokter Moro en zijn vrouw weigeren te geloven dat hun zoon zelfmoord heeft gepleegd. Toch zijn ze niet erg bereid mee te werken aan het onderzoek. Commissario Brunetti ontdekt verontrustende feiten die angstvallig stil worden gehouden door de machtige elite van zijn land in het algemeen en door het echtpaar Moro in het bijzonder.
Een spannende 'crime story' met een menselijke commissaris in de hoofdrol. Een vernuftig, doch wat ingewikkeld plot leidt naar een sterke finale. Goede sfeertekening van Venetie.
Donna Leon weet de kleine verhalen uit die stad mooi op te schrijven:

Armband

De armband bezorgd me toch wat meer denkwerk dan gedacht. Het blad is niet mooi afgewerkt, als oplossing heb ik bedacht dat dit blad achter de rand gaat eindigen en niet ervoor.
Het tweede blad moet dan natuurlijk wel voor op de rand komen te liggen, dus dat moet goed worden afgewerkt.
Het lijkt in ieder geval een mooi werkstuk te worden, wanneer ik terug ben zal ik zo snel mogelijk een montuurtje hiervoor aanschaffen. Ook het blad daarnaast is nu af, alleen ben ik tot de ontdekking gekomen dat ik onvoldoende koperkleurig garen bij me heb. Een probleem, want of het hier te krijgen is weet ik niet.
Ik kan een variatie op thema uitproberen, en er wat zwart in doen, ik weet het nog niet, nog even nadenken…….

"Carambole"

Een man veroorzaakt onder invloed een nachtelijke aanrijding waarbij een jongen verongelukt; hij vlucht. Kort daarna krijgt hij een briefje van een ooggetuige die hem wil chanteren. Maar ook die chanteur gaat eraan. Blijkt dat nu net de aan lager wal geraakte zoon te zijn van ex-commissaris Van Veeteren. Die is wel niet officieel betrokken bij het onderzoek van zijn opvolger Reinhart en diens team, maar wil natuurlijk dat de moordenaar zo snel mogelijk gepakt wordt. Ondertussen heeft de dader te maken met een sneeuwbaleffect en gaat het van kwaad tot erger met hem. Zevende vertaalde politieroman rond Van Veeteren. De Zweedse auteur slaagt erin om in het verhaal een beklemmende sfeer op te roepen die duidelijk maakt dat niet iedere misdadiger zo geboren is, maar dat het kwaad soms in een klein hoekje zit. Knappe intrige, goed doordachte hoofdpersonages en degelijk geschreven.

Hand- en andere werkzaamheden

Het is al weer bijna 2 weken geleden dat er wat geschreven is op deze plaats.
Er was veel te doen op mijn verblijfplaats. Er kwamen gasten, er was tuinwerk en kluswerk te doen zodat de rest bleef liggen. Zelfs van lezen kwam er weinig.
Ondertussen een cursus fotografie gehad hier in het franse, gelukkig wel door een Hollandse fotograaf die hier woont in Pebru. Aangename week, heel veel geleerd en vervolgens probeer ik dat hier in praktijk te brengen.

Het dekservet is gewassen en gestreken en ziet er leuk uit. Ik laat het hier in Frankrijk.

De tuin moest nodig aangepakt en de houtstapel is in de kokende zon verplaatst naar een vrij gemaakt terrein aan de overkant van de chemin, waar ook mijn moestuin een plaats kan krijgen en de kompost hoop is opgesteld.

Kortom; ik heb mijn tijd nuttig besteed de afgelopen 2 weken en ook een blogger mag even met vakantie.