Borduurbladen

Nog niet zo lang geleden heb ik eindelijk ontdekt hoe het downloaden van films werkt. Tot mijn verbazing worden er ook veel ebook-en gepost(dat schijnt de term daarvoor te wezen) en zelfs tijdschriften.
Natuurlijk is er dan ook iemand bij die borduurbladen van over de hele wereld post voor de gebruiker.
Als hamsteraar van leuke dingen die ik ook nog wil doen heb ik een alleraardigst geval te pakken gekregen met geborduurde kleine tasjes. Ik kende het model al van de bekende kralen-tasjes, maar deze zijn geborduurd.
Nu nog een of meer van de sluitinkjes te pakken krijgen en er is een nieuw project in de maak!

De jaargetijden: op hun plaats

Op donderdag 6 oktober om 17.00 werd de expositie Mijn Kunst geopend bij het CBKZuidoost. Mijn vierluikje hangt daar aan de muur!

Het wijkt volledig af van wat je verwacht op de expositie die meest bestaat uit schilderijen en beelden.

Mijn onbehagelijkheid werd gelukkig weg gepraat door de directeur van het centrum die het verrassend en apart noemde.

Niet dat ik verwacht de publieksprijs te krijgen, maar was toch leuk om te horen.

Maar waarom wil iedereen die ik ken tegenwoordig bij iedere begroeting omhelzen en zoenen. Moet ik daar aan wennen? Ik denk het wel. Voorlopig laat ik het me aanleunen.

De eerste foto is het overzichtsbord bij de ingang, en ja, mijn naam staat erbij.

“Gevallen”

Karin Slaughter heeft weer een goed boek geschreven. De hoofdpersonen ken je nog uit eerdere boeken, zo niet ben je snel op de hoogte van de ingewikkelde levens.

Het boek heb ik uit de bibliotheek geleend, maar bij toeval heb ik deze ook in e-pub gekregen voor de e-reader. Minder zwaar sjouwen en aan het lezen erop ben ik nu wel gewend.

Wat begint als een normale dag, zal voor Faith Mitchell eindigen in een vreselijke nachtmerrie. Er wordt ingebroken in het huis van haar moeder, een onbekende man wordt vermoord en er vindt een gijzeling plaats. Haar moeder lijkt spoorloos verdwenen. Faith gaat op zoek naar de overvallers van haar moeder. Wat was de reden van de overval? Waarom is haar moeder verdwenen? Heeft haar verleden er mee te maken? Jaren terug was Faiths moeder hoofd van een narcoticabrigade die werd opgedoekt vanwege corruptie, waarbij zij als enige werd vrijgepleit. Samen met Will Trent, Amanda Wagner en Sara Linton duikt Faith Mitchell in het verleden van haar moeder, een zoektocht waarbij ook zij zelf groot risico loopt.

Etui/hoes/case/of hoe je het noemen wilt……

Dinsdagavond op de kantkring weer zoveel leuke dingen gezien die gemaakt kunnen worden. Niet eens zozeer van kant als wel allerlei dingen die je bij iemand thuis kunt opmerken.

Dus thuisgekomen het donkerrode nappaleer opgezocht, voering erbij en het borduurwerkje in Assissi. De benodigdheden om een etui voor de e-reader te maken.

Voor de mooi zal ik een patroon tekenen en uitwerken, het idee zit al kant-en-klaar in mijn hoofd.

Als het lukt, komt er natuurlijk een hoesje voor de telefoon bij, maar daar het ik nog geen stukje borduurwerk voor klaar. Tekenen van het patroon en voorwerk kan natuurlijk wel.

Speeldeken

Gisteravond samen met een vriendin  2 speel-dekens in elkaar gezet.
Het is al lang traditie dat  voor mensen die in het werk team zitten en een kind krijgen een gezamenlijk cadeau wordt gemaakt. Iedereen kan meedoen. Er wordt gevraagd een aantal vierkanten te breien in een bepaalde kleurstelling van 10 x 10 centimeter(het is wel grappig om te zien wat in vele ogen 10x10 cm groot/klein is).
Die worden aan elkaar gezet en vervolgens op voeringstof met een vulling vastgezet en doorgepit. Een gebreide quilt eigenlijk.
Het is nog steeds een groot succes, maar deze keer betreft het een tweeling. Twee van deze dekentjes breien en in elkaar zetten is een gigantische klus. Het machinale werk neem ik sinds jaar en dag al voor mijn rekening.
Nu ik niet meer werk zal dat wel stoppen en of er nog meer van deze dekentjes gemaakt zullen worden is de vraag.
Na gedane arbeid heeft mijn vriendin de dekentjes meegenomen om ze door te pitten op de hand.
Helaas hierbij dus een foto van een ouder dekentje, gemaakt volgens hetzelfde principe.

"Diep"

Mo Hayder schrijft harde boeken, waarbij je soms denkt dat het te ver gaat. Maar zij schrijft zo goed dat je blijft lezen.
In dit boek ben ik net begonnen, maar ik denk dat het in een ruk uitgelezen wenst te worden.
En dat naast al het andere werk dat ik mezelf heb opgedragen. Afgelopen week had ik het drukker dat ooit, nooit gedacht als pensionada dit probleem te krijgen.
Mijn tijd beter organiseren dus, te beginnen komende week. Er zijn ook zoveel leuke dingen te doen.

Het achtste boek van deze auteur en het vijfde met rechercheur Jack Caffery van de moordbrigade van Bristol in de hoofdrol. Een gemaskerde man berooft steeds op klaarlichte dag op gewelddadige wijze ouders van hun auto, met hun kind er nog in. Aanvankelijk worden de auto en het kind nog teruggevonden, maar bij volgende ontvoeringen verdwijnen de kinderen spoorloos. Intussen daagt de kidnapper de politie uit met brieven over wat hij met de kinderen heeft gedaan of van plan is met hen te doen. Elke keer is de kidnapper de politie net te slim af. Beklemmend is de beschrijving van de situatie waarin Phoebe -'Flea'- Marley (hoofd van het politie duikteam, die al eerder met Caffery heeft samengewerkt), terechtkomt als zij in haar vastberadenheid om de kinderen te vinden de orders van haar superieur naast zich neerlegt. Hoewel ook als stand-alone te lezen, wordt een aantal open eindjes uit eerdere boeken aan elkaar geknoopt. Een sterk geschreven thriller met verrassende wendingen en een sterk plot, waardoor de auteur erin slaagt om van het begin tot het eind te boeien.

Kantklossen

Al heb ik nu alle tijd, zo druk als afgelopen week heb ik het zelden gehad. Ik moet beter op mijn blog letten, want er zaten type- en taalfouten in bij het teruglezen.
Gisteren heb ik de jaargetijden ingebracht voor de expositie Mijn Kunst.
Over durven heb ik maar niet te lang nagedacht, want dan had ik het toch weer niet gedaan.

De egel in Indria heb ik aan het begin van de week afgemaakt, maar nu ik heb toch weer drie kussens met opgespeld werk.
1. Rand voor een nieuw ringenkussentje. Geen foto, want het moet een verrassing blijven.
2. Het vlechtkantje van de workshop bij Gon, heeft geen haast en is leuk werk.
3. Het nieuwe Hollandsche Kant dat ik donderdag heb opgezet op les en waarvan ik toch zeker tot aan de eerste hoek moet hebben geklost voor de volgende les.
Vandaag blijf ik ondanks het prachtige weer binnen.
Het is Open Huizen dag en wie weet loopt er een koper binnen.
Mooie gelegenheid om te klossen en wat 'ottertjes' te doen. Een term die slaat op een knoop aanzetten en ander klein kleding-leed.