De Tweede Wereldoorlog raakte het gehele Koninkrijk der Nederlanden, inclusief het toenmalige Nederland overzee. Het effect van deze strijd op Nederland én de overzeese gebiedsdelen onderstreept het wereldwijde karakter van deze oorlog. De oorlog veranderde de relatie tussen het moederland en de koloniën voorgoed. Indonesië vocht zich tussen 1945-1949 vrij van Nederland. De Nederlandse Antillen en Suriname wensten een grotere autonomie, resulterend in het Statuut van het Koninkrijk der Nederlanden in 1954 en de onafhankelijkheid van Suriname in 1975.
Zijn er nog sporen van de Tweede Wereldoorlog te vinden in het huidige, onafhankelijke Indonesië en Suriname? Hoe is de situatie momenteel op Aruba en Curaçao, nog steeds onderdeel van het Koninkrijk der Nederlanden? En welke vorm heeft de herinnering aan de oorlog in deze voormalige kolonies gekregen?
In Oorlogserfgoed overzee staat centraal welke materiële sporen van de oorlog in de huidige Nederlandse Antillen, Indonesië en Suriname zijn terug te vinden en hoe diverse belanghebbenden hier door de jaren heen betekenis aan hebben gegeven. Maar ook het teloorgaan van oorlogserfgoed krijgt aandacht, zoals het afbreken van defensiewerken, het verdwijnen van historische gebouwen en de verwaarlozing van monumenten. Ook is er aandacht voor de rituelen, herdenkingen en pelgrimsreizen die in de loop der tijd zijn ontstaan en voor erfgoedtoerisme.
Oorlogserfgoed overzee verschijnt in het kader van het onderzoeksprogramma ‘Oorlog, Erfgoed en Herinnering: een dynamisch perspectief’ aan de Universiteit van Amsterdam, gefinancierd door de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek.
Het is geen makkelijk boek om te lezen. Wel de moeite waard, want eigenlijk weten wij niets meer over de hulp die vanuit de overzeese gebiedsdelen werd geschonken en welke offers er door de bewoners ervan zijn gebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten