Vorderingen met de gebreide tas

Het ontwerp wat verder uitgewerkt en uitgedacht.
Het is naar garen, ook om te breien dus ik ben blij met dit bedenksel. De tekening voor het patroon en verwerking van de lapjes verder uitontwikkeld en ondertussen bij de tv doorbreien.
De sokkenwol moet er ook aan geloven, nog even zien of die dubbel of enkel gebreid gaat worden maar wordt kwa kleur wel een goede combinatie.
De sluiting daar ben ik nog niet geheel uit, waarschijnlijk toch een rits en een flap.
Dan sluit ie goed en kun je er meer mee.
Ben zelf benieuwd hoe deze tas gaat 'uitpakken' wanneer hij klaar is.

"Verborgen gebreken"

Geloof je wat je met je eigen ogen hebt gezien of geloof je het verhaal van je man: dat is het dilemma waarmee Sophie Hannah de vrouwelijke hoofdpersoon van haar nieuwste roman, Verborgen gebreken, opzadelt. In het eerste geval zou er niets aan de hand zijn; het tweede zou betekenen dat zij dingen ziet die er niet zijn en dat ze bezig was gek te worden.

Voor Connie Bowskill, het personage in kwestie, speelt die vraag overigens minder dan voor de lezer. Connie is er namelijk van overtuigd dat zij tijdens een virtuele rondleiding op het internet door het pand, gelegen Bentley Grove 12 in Cambridge, het lichaam van een dode vrouw heeft gezien, badend in het bloed. Vreemd genoeg echter was het lichaam verdwenen toen zij de beelden even later aan haar man wilde laten zien. Toch gaat zij de volgende dag naar de politie om melding te doen van haar macabere ontdekking. Er is sowieso iets vreemds aan de hand met dat adres. Het komt bijvoorbeeld tevoorschijn als Connie het navigatiesysteem van hun auto het commando ‘thuis’ geeft. Wie heeft dat erin gezet? Kit, haar man? Het zou heel goed kunnen, want zij verdenkt hem er al enkele maanden van een affaire met een andere vrouw te hebben. En die vrouw woont toevallig in Cambridge. Connie is vastbesloten de waarheid boven water te krijgen en gaat op onderzoek, ondanks de tegenwerking uit haar omgeving, bijvoorbeeld van haar man. Het wordt een ware helletocht, waarin werkelijkheid en verbeelding voortdurend door elkaar lopen. Steeds meer lijkt het erop dat Connie inderdaad gek geworden is. Zij heeft echter één geluk: op den duur begint de politie haar verhaal te geloven.

Verborgen gebreken is geen eenvoudig verhaal. Diverse verhaallijnen lopen door elkaar en het gegoochel met panden en adressen is niet van de lucht. Bovendien zorgt het gekozen perspectief ervoor dat de lezer in principe nooit meer weet dan Connie Bowskill. Ik houd niet zo van het ik-perspectief, maar van haar wil ik de andere boeken ook nog wel lezen.

Tassenbeugels

Zo'n vriendin moet je hebben. Je laat een boekje zien met geborduurde tasjes en zij roept dat ze nog 'ergens' beugels heeft. En ja daar waren ze alle 4.
Ik heb er twee uitgezocht waarbij ik nu een bijpassend patroon ga uitzoeken en samen tot een project voor de zomer verder klaarmaken. Zwart Aida heb ik nog en de kleurtjes kunnen in fases, tot in Frankrijk toe worden bijgevoegd.
Ik merk dat het voorjaar al weer gaat kriebelen, de projectentas zal vol meegaan!

"De vrouwen van de keizer"

Geen smakelijke roman, maar een studie over de prominente vrouwen uit de omgeving van Karel V (1500-1558), zoals zijn grootmoeder, zuster, tante en echtgenote, die de keizer adviseerden en assisteerden door Rosine de Dijn.
Een al wat oudere studie uit 1999 en het volgende boek voor de geschiedenis leeskring.

Vijfhonderd jaar geleden werd keizer Karel geboren. Een uitzonderlijk staatsman in een woelige tijd vol omwentelingen. Hij was de machtigste man die Europa ooit heeft gekend. Over zijn reusachtige rijk heerste hij met de hulp van zijn familie. En vrouwen speelden daarbij een doorslaggevende rol.

Maar dit aspect van zijn leven is in de literatuur over Karel tot dusver schromelijk verwaarloosd. De schrijfster neemt haar lezers mee op een boeiende reis naar de leefwereld van de vrouwen van de keizer: zijn grootmoeder, zijn moeder, zijn tante, zijn vrouw, zijn geliefde, zijn zus en zijn dochter. Zij vertelt meesterlijk hoe en waar zij geleefd, en al te vaak ook geleden hebben. En dit op een moment dat Europa de sprong in een nieuwe tijd waagde.
Ze behandelt het onderwerp topologisch met de vrouw in kwestie op die plaats en tijd en gaat zo heel Europa door. Helder geschreven met veel illustraties en stambomen.

Voetjes klossen

Op de regio dag vorig jaar november 2 grappige duitse tijdschriften gekocht waar onder andere deze voetjes in stonden. 

Voor de Zee van Kant in april vind ik dat ze erbij horen dus heb ik mezelf als opdracht gegeven deze voetjes te klossen. Na april kunnen ze achterop een t-shirt en nog mooier zou zijn wanneer ik ze in een maatje kleiner voorop het t-shirt ook zou kunnen opnaaien.

Nu klosjes gewonden en patroon voorbereid, maar wanneer te beginnen......

Foto's van de regiodag

Het lijkt al weer lang geleden en we gaan de regiodag van 2013 al weer bespreken, maar foto's heb ik pas een week in huis.
Omdat ik lady-speaker was kon ik geen foto's maken en was ik afhankelijk van anderen. Dat heb ik dus geweten. Maar hierbij dus.
Kleindochter en vriendinnen van een van organisatoren liepen de show.

Op deze foto sta ikzelf links met de microfoon schuin achter de meisjes.

Een deel van deze kanten hoort eigenlijk in een museum.

Deze bolero

De chantilly sjaal.

En het pronkstuk van de dag, de bruidsjurk. Deze is ook op de OIDFA in Japan te zien geweest.
Erachter is nog net een geheel gekloste japon te zien.

Tas

Een gebreide tas, niet echt iets voor mij. Maarrr...ik had een uitverkoopje meegenomen, dik zwart garen voor pen 8. Meerdraaids dus hoezo en waarvoor.
Bij drops een gebreide tas gezien, samengesteld uit vierkanten die vervilt werden.
Variatie Hannie is geworden een lange sliert die als schouderband. die ook rond de bodem van de tas gaat voor de stevigheid. Verder een aantal vierkantjes om aan elkaar te zetten. Dus heb ik niet genoeg zwart, maar gebreid met pen 5 en aangevuld met sokkenwol, waarschijnlijk met dubbele draad, gemeleerd grijs/zwart wordt het toch wel iets.
Bedacht en begonnen op een avond dat mijn vingers jeukten, maar ik geen werk meer had om bij de tv uit te voeren. Nu toch maar een tekening gemaakt voor de tas zodat ik nog weet wat ik van plan was wanneer het werk weer even stil staat.